Δε σ' ήξερα δεν ήξερα ποιος είσαι και τι κάνεις
σε γνώρισα τη νύχτα που αποφάσισαν,
πως πρέπει να πεθάνεις...
Πληγώθηκε ο κόσμος μου
με μάτωσαν και μένα
σαν Έλληνας σκοτώθηκε μονάχα για την πένα.
Η πένα γράφει γράμματα σε στίχους τα στοιβάζει
και λόγια άγρια κοφτερά στη γλώσσα κατεβάζει
Τα λόγια σου ενόχλησαν ανθρώπους χωρίς οίκτο
και το μαχαίρι στην καρδιά σου έβαλαν και πήγες...
Σε άλλα μέρη μακρινά χωρίς εμάς κοινό σου
ν' ακούμε τα τραγούδια σου να ζεις τον πυρετό σου
Έναν αγώνα άνισο βίωνες κάθε μέρα
μα τώρα κι άλλοι ήρθανε μαζί σου πέρα ως πέρα.
Κι αν τελικά η μοίρα σου δε φέρθηκε στα ίσα
Ήρωα σε κατάταξε καλέ μου Παύλο Φύσσα
σε γνώρισα τη νύχτα που αποφάσισαν,
πως πρέπει να πεθάνεις...
Πληγώθηκε ο κόσμος μου
με μάτωσαν και μένα
σαν Έλληνας σκοτώθηκε μονάχα για την πένα.
Η πένα γράφει γράμματα σε στίχους τα στοιβάζει
και λόγια άγρια κοφτερά στη γλώσσα κατεβάζει
Τα λόγια σου ενόχλησαν ανθρώπους χωρίς οίκτο
και το μαχαίρι στην καρδιά σου έβαλαν και πήγες...
Σε άλλα μέρη μακρινά χωρίς εμάς κοινό σου
ν' ακούμε τα τραγούδια σου να ζεις τον πυρετό σου
Έναν αγώνα άνισο βίωνες κάθε μέρα
μα τώρα κι άλλοι ήρθανε μαζί σου πέρα ως πέρα.
Κι αν τελικά η μοίρα σου δε φέρθηκε στα ίσα
Ήρωα σε κατάταξε καλέ μου Παύλο Φύσσα
Ανδρέας Αποστολάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου