ΑΓΩΝΙΑ
Το άγχος μας επότισε με τρέμουλο
και φόβο
Το τι θα γίνει αύριο το πώς να
τα βολέψεις
Σε σπρώχνει αμείλικτα η ζωή
να σκέφτεσαι να κλέψεις
Κοιτάζεις στον καθρέπτη σου και
βλέπεις έναν άλλο
Όχι αυτόν που έβλεπες νέος σαν ήσουν τότε
Αλλά έναν ξένο, άσχημο με ξινισμένη
φάτσα
Σε κάνει να σιχαίνεσαι την ίδια σου τη ράτσα
Στρέφεις τα μάτια μακριά, το βλέμμα
σου σε καίει
Ψάχνεις να βρεις πάλι ξανά, τι έγινε, τι φταίει
Μη προσπαθήσεις, μη μιλάς σαν πεις κάτι σε βρίζουν
Στο περιθώριο σε γυρνούν και άχρηστο
σε χρίζουν
Ανδρέας
Αποστολάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου